1- عدم قابلیت پالایش: حذف مؤثر گوگرد(S)، فسفر (P) و اکسیژن (O) امکانپذیر نیست.
2- عدم تنظیم دقیق ترکیب شیمیایی: پس از ذوب، اصلاح ترکیب دشوار است.
3- کنترل ضعیف ناخالصیها: عدم امکان دمش آرگون، سطح اکسیژن بالا و ناخالصی زیاد.
3- کنترل نامناسب دما: دمای فوق گداز بالا و نامناسب باعث رشد دانهها و افت دما باعث بیثباتی در ریختهگری میشود.
4- همگنسازی ضعیف: همزدن نامناسب باعث غیر یکنواختی ترکیب شیمیایی میشود.
مزایای استفاده از کوره پاتیلی (LRF) در کنار کوره القایی (IMF):
1- کنترل دقیق ترکیب شیمیایی: تنظیم دقیق عناصر آلیاژی با هدف حفظ خواص مکانیکی و کنترل مصرف فروآلیاژها
2- کاهش گوگرد و اکسیژن: حذف گوگرد و اکسیژن به سطوح پایین، افزایش کیفیت فولاد.
3- کاهش آخالها: کاهش آلودگیهای Al₂O₃ و SiO₂، بهبود تمیزی فولاد و جلوگیری از کلاگینگ
4- کنترل دما: فوق گداز کنترلشده، جلوگیری از نوسانات دما و عیوب ریختهگری.
5- کاهش کلاگینگ و فرایند ریخته گری پایدار: کاهش ترکهای داخلی، افزایش سیالیت مذاب در CCM.
6- تضمین کیفیت سطحی: کاهش عیوب سطحی اعم از حفرات گازی، ترک و اثرات سرباره و کاهش عیوب داخلی مثل ترک های زیر سطحی و حفرات انقباضی.
7- تولید فولادهای باکیفیت مانند:
- فولادهای کم گوگرد و کم آخال
- فولادهای HSLA (استحکام بالا و کمآلیاژ)
- فولادهای آلیاژی و میکروآلیاژی
مقایسه کلی: